Οι μπότηδες:

Το σπάσιμο της  στάμνας το Μέγα Σάββατο

Η πραγματική προέλευση του εθίμου!!!

Γράφει:  πατήρ Γεώργιος Βλάχος

Ένα από τα ξεχωριστά έθιμα που τελούνται στο νησί μας είναι και το σπάσιμο της στάμνας το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ακριβώς στις 11 και αφού ακουστούν οι καμπάνες από το καμπαναριό του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου θα λέγαμε δίνει το σύνθημα για την έναρξη του εθίμου. Τότε από τα παράθυρα οι Κερκυραίοι πετούν τις στάμνες στον δρόμο, οι οποίες είναι συνήθως γεμάτες νερό και στολισμένες με άνθη ή κορδέλες. Αμέσως μετά οι Φιλαρμονικές της πόλης παρελαύνουν παιανίζοντας το εμβατήριο «Μη φοβείσθε Γραικοί».

Το έθιμο του σπασίματος κεραμικών σκευών έχει ρίζες αρχαιοελληνικές, όπου συναντάμε παρόμοιες πράξεις,

ενώ στον ορθόδοξο Ελληνικό Χριστιανικό εθιμικό βίο το γεγονός εδράζεται στο δοξαστικό των αίνων της Μεγάλης Παρασκευής:

«Ἐξέδυσάν με τὰ ἱμάτιά μου, καὶ ἐνέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην, ἔθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου, στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, καὶ ἐπὶ τὴν δεξιάν μου χεῖρα, ἔδωκαν κάλαμον, ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως».

Η τελευταία φράση του τροπαρίου, όπως γίνεται αντιληπτό, ταιριάζει απόλυτα με το έθιμο.

Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι την συγκεκριμένη στιγμή που λαμβάνει χώρα το έθιμο στην εκκλησία τελείται η Θεία Λειτουργία και είναι ακριβώς η στιγμή όπου έχει τελειώσει η ανάγνωση του Αποστόλου και ψάλεται το τροπάριο: «Ανάστα ο Θεός…» και χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες προαναγγέλλοντας το επικείμενο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου μας. Με το συγκεκριμένο τροπάριο βλέπουμε και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας να τελούνται έθιμα τα οποία διακρίνονται για τον «ηχηρό» τους χαρακτήρα.

Το σπάσιμο των κεραμικών σκευών συναντάται και στα άλλα νησιά των Επτανήσων, στην Κέρκυρα όμως το έθιμο τελείται από άκρη σε άκρη του νησιού και έτσι εκτός από την Σπιανάδα, το Λιστόν και τους γύρω δρόμους, που μαζεύονται και οι περισσότεροι επισκέπτες του νησιού, σε όλες τις γειτονιές, τα καντούνια και τα χωριά οι ντόπιοι τηρούν το έθιμο ευχόμενοι ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση».

Παρόλα αυτά κάποιοι νεωτερισμοί όπως η αναγραφή συνθημάτων, περίεργων χρωματισμών ή ακόμα και διαφημιστικών μηνυμάτων θα ήταν καλό να αποφεύγονται και να διατηρείται η απλότητα και η ομορφιά του εθίμου.